Ćwiczenia i zabawy logopedyczne dla dzieci

Zachęcamy dzieci uczęszczające na zajęcia logopedyczne ( oraz wszystkie chętne) do codziennch ćwiczeń narządów artykulacyjnych i ćwiczeń oddechowych.

W razie pytań napisz na adres mailowy: madalena123@interia.pl (od poniedziałku do piątku w godzinach 9-13).

Logopedyczna rozgrzewka z kostką do gry

Zaproś mamusię lub tatusia do zabawy i wykonajcie wspólnie ćwiczenia  umieszczone w galerii na dole strony.

Wykonaj także poniższe ćwiczenia:

ćwiczenia oddechowe

 - wdech przez nos, wydech ustami,

- unoszenie rąk w górę podczas wdechu, spokojne opuszczanie rąk przy wydechu, - wykonywanie wdechu i zdmuchiwanie świeczki (powoli, szybko) na wydechu,

 - wykonanie wdechu wymawiając „s” z jednakową głośnością,

- wykonanie wdechu wymawiając „s” raz ciszej, raz głośniej,

 - wykonanie wdechu dmuchając na skrawek papieru (odchylenie papieru musi być cały czas jednakowe),

 - wydmuchiwanie baniek mydlanych przez słomkę,

- zdmuchiwanie płomyka świecy przy zwiększanej stopniowo odległości,

 - dmuchanie na kłębuszki waty, papierowe kulki, piłeczki,

 - nadmuchiwanie balonów,

- gra na organkach, trąbce, gwizdku.

 ćwiczenia narządów artykulacyjnych – usprawnianie właściwego funkcjonowania narządów mowy, wywoływanie głosek w izolacji, utrwalanie ich poprawnej realizacji w sylabach, logotomach, wyrazach, zdaniach z nasileniem głoski ćwiczonej. 

ćwiczenia języka:

- gwałtowne wysuwanie i wsuwanie języka w głąb jamy ustnej,

- zlizywanie z talerzyka miodu, posypki na torty,

- „kląskanie” językiem o podniebienie twarde,

- dotykanie czubkiem języka na zmianę dolnych i górnych zębów przy silnie opuszczonej żuchwie,

- unoszenie czubka języka do wałka dziąsłowego,

 - wysuwanie języka na górną wargę,

- odklejanie opłatka, chrupki od wałka dziąsłowego,

- głośne wymawianie głoski a z jednoczesnym unoszeniem języka do wałka dziąsłowego,

 - kilkakrotne uderzanie czubkiem języka

- utrzymywanie na wargach zwiniętych w „ryjek” kółeczka z cienkiego drucika, podczas wykonywania ćwiczeń manualnych (chodzi o odwrócenie uwagi od wykonywanego ruchu warg, by ćwiczona czynność wykonywana była automatycznie),

- wykonywanie ruchów imitujących gwizdanie i cmokanie,

 - zakładanie wargi dolnej na górną i odwrotnie,

- dmuchanie przez wargi ułożone w kształt dziobka i z zębami górnymi na dolnej wardze,

- parskanie,

- półuśmiech-odciąganie na przemian kącików warg,

- nadymanie policzków i powolne wypuszczanie powietrza ustami lub nosem.

ćwiczenia podniebienia miękkiego:

- wdychanie i wydychanie powietrza przez nos,

 - wypowiadanie sylaby apa z przedłużeniem momentu zwarcia warg, - wypowiadanie sylab ap, op, ep, yp, up z przedłużeniem zwarcia warg,

 - ćwiczenia z rurką (przenoszenie kawałków papieru),

- ziewanie. 

ćwiczenia żuchwy:

- opuszczanie i unoszenie żuchwy ku górze, - wykonywanie ruchów poziomych, raz z wargami rozchylonymi, raz z zamkniętymi,

- ruchy do przodu i do tyłu.

ćwiczenia emisyjno – głosowe:

 – wyrabianie właściwej tonacji, kierowanie głosu na maskę, ćwiczenia umiejętności modulowania siły głosu i prawidłowego brzmienia głosek w sylabach, wyrazach, zdaniach, naśladowanie głosów.

- próby wymowy poszczególnych bądź niektórych samogłosek na różnej tonacji, - ćwiczenia na wyrazach dźwiękonaśladowczych ( muuu..., chał chał..., pi pi..., itp.),

 - stajemy swobodnie w niewielkim rozkroku, ręce luźno zwisają wzdłuż ciała, głowa lekko pochylona do przodu. Unosząc powoli głowę, bierzemy głęboki wdech a wypuszczamy gwałtownie parskając jak koń (powtarzamy kilka razy),

- wyobraźcie sobie, że jesteśmy w lesie i chcemy przywołać koleżankę i kolegę, których nie widzimy: a) przeciągamy samogłoskę w pierwszej sylabie: Kaaaaa...siu!, Maaaaa...ćku! b) przeciągamy samogłoskę w drugiej sylabie: Elkaaaaa...!, Tomkuuuuu...!

ćwiczenia ortofoniczne:

- zabawa pt. „Wiosenny spacer” – dzieci poruszają się zgodnie z akompaniamentem do marszu, biegu, podskoków. W przerwie prowadzący rytmizuje słowo „wiosna” stosując różną dynamikę i tempo, - zabawa pt. „Przyjście Wiosny na łąkę”. Wiosna (prowadzący) wędruje miedzy dziećmi, dotyka je różdżką i „zamienia” w owady. Rozdaje dzieciom znaczki z obrazkiem owada. Następnie zaprasza owady do lotu. Na zakończenie owady urządzają „koncert”

- zabawa „Pszczoły.” Dzieci – pszczoły stoją w umówionych miejscach pod ścianami – tu są ule. W trakcie muzyki pszczoły wylatują z uli i latają w różne strony zbierając pyłek z kwiatów. Na przerwę w muzyce z głośnym brzęczeniem (zzzzzzz) wracają do ula. W ulu brzęczą bardzo cichutko (mmmm).

- zabawa „W lesie.” Dzieci zostają podzielone na trzy grupy zwierząt leśnych – zające, wiewiórki i ptaki. Każdą grupę zwierząt wywołuje inny akompaniament rytmiczny. Dzieci, które usłyszą swój rytm biegają po sali naśladując wybrane zwierzę, następuje zmiana rytmu i kolejna grupa naśladuje zwierzęta,

 - zabawa „Jastrząb i kurczęta”. Dzieci ruchem i dźwiękiem naśladują kurczęta chodzące po podwórku, na sygnał tamburyna uciekają przed „jastrzębiem” w wyznaczone na sali miejsce, - „Wróble” – podskoki obunóż w miejscu i po całej sali, z jednoczesnym dźwiękowym naśladowaniem ćwierkania.

ćwiczenia stymulujące rozwój słuchu fonematycznego:

– usprawnianie odbioru bodźców akustycznych, rozpoznawanie wrażeń słuchowych, ćwiczenia poczucia rytmu, rozróżnianie głosek dobrze i źle wypowiedzianych.

- odtwarzanie w układzie przestrzennym wystukanego „ rytmu”. Dziecko otrzymuje do dyspozycji kilka klocków. Osoba prowadząca ćwiczenia wystukuje określony rytm zasłaniając rękę. Zadaniem dziecka jest ułożenie klocków odpowiednio do tego rytmu. Jeśli dziecko popełnia błąd, powtarzamy stukanie i naprowadzamy dziecko na poprawne wykonanie ćwiczenia, - zabawa w pogodę. Na dźwięk „ szuu…” dzieci naśladują wiatr, który szybko wieje (ruchy ramion nad głową). Przez cały czas mówią głośno „ szuuu, szuuu”. Na dźwięk „ plum” – naśladują deszcz podskakując, w momencie opadania mówią „ plusk”. Na dźwięk „lalala” – dzieci kręcą się wokół własnej osi z ramionami w bok; powoli kucają, kręcąc się. Przez cały czas mówią „lalala”, - rozpoznawanie nazwy obrazka na podstawie pierwszej głoski. Całe obrazki z jednego kompletu rozdajemy dzieciom, które kładą je przed sobą tak, aby ilustracje były widoczne. Osoba prowadząca ćwiczenia pozostawia do swojej dyspozycji drugi komplet obrazków. Nie pokazując obrazka wypowiada odpowiednią głoskę. Każde z dzieci sprawdza, czy ma obrazek, którego nazwa rozpoczyna się od podanej głoski. Dziecko, które rozpozna właściwy obrazek, otrzymuje drugi do pary 21 - wydzielanie ostatniej głoski z nazwy obrazka. Osoba prowadząca mówi nazwę przedstawionego na obrazku przedmiotu. Dziecko, które ma dany obrazek, podaje ostatnią głoskę nazwy i otrzymuje drugi do pary,

- różnicowanie głosek poprzez wskazywanie obrazków, rysowanie, wycinanie itp.(np. które zwierzę wydaje dany odgłos wąż – sssss…, mucha - zzzz),

 - różnicowanie głosek z użyciem gestów - wymawiamy opozycyjne głoski, gdy dziecko usłyszy np. „sz” - podnosi rękę do góry (tak jak układa się język przy artykulacji), gdy „s” - opuszcza na dół,

 - różnicowanie takich samych głosek, różnych i o podobnym brzmieniu lub sylab (np. ba - da – ga - ba…) – dzieci sygnalizują moment usłyszanej głoski lub sylaby.

  ćwiczenia i zabawy z muzyką – logorytmiką:

- zabawa muzyczna „lampa – nos” ze wskazaniem wysokości dźwięków. Prowadzący gra albo śpiewa dźwięki: wysokie, niskie. Kiedy gra dźwięk wysoki, dzieci pokazują ”lampę”, kiedy niski – „nos.”

- muzyczna zabawa z tekstem piosenki „Sanna.” Rytmiczne powtarzanie tekstu na tle pulsu - nauka tekstu na zasadzie echa: zi-ma. zi-ma, zi-ma pa-da, pa-da, śnieg ja-dę, ja-dę, w świat sa-nia-mi san-ki dzwo-nią dzwo-ne-czka-mi dzyń, dzyń, dzyń dzyń, dzyń, dzyń dzyń, dzyń, dzyń. Rytmiczne powtarzanie tekstu ze zmienną intonacją: wysoko, na średniej wysokości, nisko.

- zabawa ruchowa „Sanki.” Dzieci ustawiają się w kole, formują „sanki” mówią lub śpiewają piosenkę i biegną po okręgu koła. Na zakończenie każdej zwrotki zatrzymują się, odwracają do siebie twarzami i klaszczą w ręce partnera,

- „Walka z piłkami”. Prowadzący toczy kilka piłek do dziecka, które od razu odtacza je z powrotem. Czasami toczymy nawet kilka piłek na raz. Aby je odesłać dziecko musi się wykazać zręcznością i szybkim refleksem. Gra ta rozwija zręczność, spostrzegawczość, uczy przestrzegania zasad,

- Żołnierski marsz. Sylwetka wyprężona, ręce przyciśnięte do tułowia. Dziecko maszeruje jak żołnierz podczas parady. Stopy muszą być mocno wyprężone i wysunięte ku przodowi. W tej pozycji uniesiona stopa powinna być postawiona na podłodze. Ćwiczenie to wyrabia prawidłową postawę i ładny chód.

- Koń w cyrku. Należy kroczyć unosząc wysoko kolana, podobnie jak koń w cyrku. Dzieci chodzą coraz szybciej, aż wreszcie biegną. Następnie zwalniają i w końcu stają.

- Zabawa z piłką. Dzieci stają w kole. Jedno trzyma piłkę. Muzyka w takcie dwu-, trzy, czteromiarowym na zmiany. Na raz dzieci kolejno podają piłkę od dziecka do dziecka. Muszą przy tym uważać na akcenty muzyczne w zmieniającym się metrum, - Piłka wędrowniczka. Dzieci stoją w dwóch rzędach w pewnych odstępach. Rzucanie piłką powinno wypaść na mocną część taktu, zaś w czasie pozostałych piłkę należy przetrzymać,

- Na łące. Dzieci podzielone na trzy grupy: świerszcze, żaby, pszczoły – stoją w luźnej gromadce. Każda grupa wywoływana jest do poruszania się innym akompaniamentem. Na dany sygnał, np. klaskanie, świerszcze biegają i wydają głosy 22 – cyk, cyk...:pozostałe dzieci kucają. Potem zmienia się sygnał, np. uderzenie w bębenek – to znak dla żab, które wołają – kum, kum, rech, rech... i skaczą. Trzeci sygnał, np. gra na trąbce, wywołuje pszczoły – bzzz, bzzz... – to ich głos. Kolejność poszczególnych sygnałów czy zmiana melodii wywołujących poszczególne grupki dzieci jest różna, co zmusza do uważnego słuchania i szybkiego reagowania na nie.